bərəkət

is. <ər.>

1. Bolluq, məhsuldarlıq. <Əmioğlu:> Yoxsa həqiqətdə bizim südümüzün bərəkəti həmin qapıbir qonşularımızın pambığının bərəkətinə bağlıdır. C. M.. <Nizami:> Məmləkətimizin mövqecə əhəmiyyəti, düzlərimizin zənginlik və bərəkəti daima düşmənlərimizin iştahasını coşdurmuşdur. M. S. O.. Bərəkət tapmaq, bərəkət artmaq – bollaşmaq, çoxalmaq; qiymətə minmək. Veylabadda hər bir şey danışılırdı, . . çoxlu ocaqlar (pirlər) zühur etmişdi, . . birdən-birə mollaların pulları bərəkət tapmışdı. Ç.. Bərəkəti qaçmaq – azalmaq, tükənmək, qiymətdən düşmək.

2. Səmərə, fayda, xeyir, artım. Bərəkət ondur, onu da düzlük. (Ata. sözü).

3. Çıx. halında: bərəkətindən – üzündən, nəticəsində, sayəsində. <Şeyx Nəsrulla:> Həmin bu mərəzin bərəkətindəndir ki, mən bu bambılı Əhmədin yanında olmuşam bir balaca uşaq. C. M..

4. Nida mənasında. . . Qış fəsli nə qədər gözəl olsa da, yenə bahar fəslinə bərəkət! C. M..